نبشته از آقای  مر زا عبد الغفور یعقوبی شاعر ورزیده کشور ، که در هفته نامه مهر سمر به طبع رسیده بود، اینک خد مت خوانده گان عزیز  وبلاک پریان باستان  مجدد اً به نشر میرسانم.

کشور ما فطرتاً سرزمین کوهستانی بوده وقله های سربه فلک کشیده  وتیغه های آبدار آن همچون قهرمان مردان جهید وتیغدار آغوش پروردۀ خویش، پرصلابت واستور بگونه مردان سر فراز ، آزاده دماغ وحریت پسندوسپا هیان حفظ ملک وملت خویش دورهم صف بسته اند.

کوه پایه های مااز بدو آفرینش تا اکنون بهترین شواهد خوادث روز گار ان وتماشا گران شامها وشفقها لیالی بوده ، مردونامرد پرورده گان دامان خویش را طی قرون واعصار نکو دیده  ودر عرصۀ پیکار از آزمون کشیده است، دیده گان معنی بین وگوشهای حقیقت شنو میتوانند تاریخچۀ زرین اسلاف خویش را که برسینۀ این تیغۀ ها حک شده است، بخوانندوحکایات مردانگی رجال خویش را از زبان بیزبانی این کوهساران بشنوند.

آن گونه که خردمردان برای بینش عینی هر حقیقتی با بلند یها روی آورده وتماشگر راستین پدیده ها میشوند.،، مهر سمر هم بلند ترین کوهی از پیکر  هندوکش نامور بوده ودر پریان پنجشیر موقعیت دارد.این قله بعد از کوۀ میر کان بدخشان دومین قله تسخیر ناشدۀ سرزمین مان بوده با وجودتلاش سیاحین وکونوردان بیرونی تا هنوز ببام آن بدر نشده اند.

نویسنده جان آقا خلیل

یوم سه شنبه ۲۲/۸/۱۳۸۶